kapotte tijd:

een gedaante.

de gedaante kijkt diep in mijn ogen. De tijd is stuk. het is jouw schuld!

krijst het met een bekende stem

ik wil zo hard wegrennen als ik kan.

maar het lukt niet! verstijft sta ik aan de grond gekleefd en de gedaante komt steeds dichterbij en dichterbij en dichterbij...

als de gedaante vlak voor mij staat voel ik ineens dat Rusty langs mijn been schuurt.

ik voel een warme branderige plek op mijn been.

in een flits kijk ik naar mijn been en zie een grote open wond.

zweetdruppels vermengen zich in het bloed. het brand, heel erg.

als ik opkijk is de gedaante weg en word alles zwart...

July schiet helemaal bezweet wakker uit mijn bed.

ze hoor stemmen beneden. als ze op de wekker kijkt ziet ze 2:17 staan.

shit, weer vast in een nachtmerrie!

maar nu ben ik er op voorbereid! denkt ze snel.

ze pakt een bezemsteel uit de haar kast.

en loopt de trap af in haar pyjama.

het is vast de zelfde nachtmerrie denkt ze wantrouwend.

ze denkt nog een keer na en stormt de trap af!

met een oorlogskreet en al is ze in een paar stappen beneden.

Rusty, die rustig lag te slapen springt om en rent voor zijn leven.

Hij schiet door de tuindeur naar buiten.

het word stil in de keuken. tot haar schrik ziet ze haar vader pratend met jonge postbode staan. " July,...mag ik vragen wat jij doet met een bezemsteel plus een houding en een oorlogskreet alsof er een inbreker voor je neus staat?" vraagt haar vader. July laat de bezemsteel rustig zakken en zegt" ik oefen voor de school musical"  alsof het de normaalste zaak van de wereld is. "juist..." zegt haar vader.

even werpt ze een blik op de jonge postbode. ze schat hem op zo'n 18 jaar. hij heeft bruine krullen en diep bruine bijna zwarte ogen. hij kijkt haar even diep in de ogen. ze word er week van in haar benen. "hij is best knap" denkt ze. even vergeet ze dat ze in haar pyjama staat. " nou ik ga maar weer eens" zegt hij.

En loopt naar de voordeur. Doeg roept haar vader! Kom nog maar eens langs!

Is goed roept de jongen lachend en loopt naar het volgende huis.

“pff alsof hij nog eens langs zou willen komen” zegt ze zacht.

“ aardige jongeman” mompelt haar vader en loopt de keuken  uit naar de kamer.

July ploft op haar bed.

Wat een blunder! En dat bij zo’n een leuke jongen!

Ze mag hopen dat hij nog eens langskomt.

Dit moet ze natuurlijk wel even aan Marije vertellen!

Marije is haar beste vriendin. Ze komt uit Amsterdam en is een stuk handiger als het om jongens gaat! Haar vriendin is een jaar ouder dan haar en heel wat meer gewend.

Zij als 15 jarig ukkelpukkeltje is er niks bij. Ze haalt haar mobiel uit haar zak en toetst het nummer in. He shit denkt ze als ze hoort dat haar beltegoed nog “maar 3 cent  bedraagt”. Nouja, dan maar met de huistelefoon denkt ze.

Ze loopt naar beneden en werp een snelle blik op de magnetron. He dat is gek, de magnetron doet het weer! Meschien zat hij vast denkt ze.

Ze zit op de bank met de telefoon dicht tegen haar oor.

“klinkt cute!”  zegt Marije. Haar vriendin praat altijd met Engelse woorden

“dat klinkt Cool” zegt ze dan.

”hoe heet hij dan?” Vraagt Marije. “ weet ik niet “ antwoord ze beschamend.

“Ooo sufferd! Heb je zijn naam niet gevraagd!” ja maar…

niks ja maar! Wat moet je altijd doen als er een leuke boy voor je neus staat?

“Vragen naar zijn nummer?” Zegt ze met een kleuterstem

“en?”

“zijn naam “antwoord ze lachend

“goedzo!” Zegt Marije streng.

“O shit moet gaan! Ik heb een afspraak!” Zegt Marije snel

Met wie? Vraagt ze.

Met thijs… antwoord ze .

“Oehhh als het wat word bel je me he?” zegt ze plagend.

Yes sir! Zegt marije en hangt op.

Waar is Rusty? Vraagt haar vader.

Oja shit! Rusty! Ik ga hem meteen zoeken!

RUSTY!!! ETEN KOM MAAR JONGEN! Schreeuw ik hard.

“Ik zag hem en paar uur geleden wegschieten door het luikje.” Zegt haar vader.

“ kwam trouwens door je oorlogskreet, Meschien wat minder hard schreeuwen dus”. Zegt hij er geïrriteerd achteraan.

Haha zeg ik sarcastisch. En loop naar buiten.

Na een kwartier niks gevonden te hebben loopt ze een stukje het bos in.

Ruuusty! Roept ze, Ruusty kom eens hier.

Ineens bedenkt ze dat ze naar huis moet! Het is al vet donker!

Ze draait zich om. Waar ben ik? Denk ze. Shit verdwaald!

Ze pakt haar mobiel uit haar zak. Dat is gek! Er staat alleen maar geen bereik in het mobielschermpje.  Ineens hoort ze het gemiauw van rusty! Het komt uit een donker paadje dat nog dieper het bos in loopt.

Rusty roept ze! Kom hier.

Ze rent het padje in, het miauwen komt dichterbij. Ineens trapt ze op iets, het breekt.

Ze kijkt naar beneden. Het is een horloge!

ineens verstijft ze van schrik.

2:17 staat op de klok. Ze word draaierig en misselijk. Alles word zwart…

Rusty is dood Rusty is dood.

een gedaante.

de gedaante kijkt diep in mijn ogen. Diepe bruinezwarte ogen. De tijd is stuk. het is jouw schuld!

krijst het met een bekende stem

ik wil zo hard wegrennen als ik kan.

maar het lukt niet! verstijft sta ik aan de grond gekleefd en de gedaante komt steeds dichterbij en dichterbij en dichterbij...

als de gedaante vlak voor mij staat voel ik ineens dat Rusty langs mijn been schuurt.

Dat kan niet! Want Rusty is toch dood!

ik voel een warme branderige plek op mijn been.

in een flits kijk ik naar mijn been en zie een grote open wond.

zweetdruppels vermengen zich in het bloed. het brand, heel erg.

als ik opkijk is de gedaante weg en word alles zwart...